Moeder-dochtergesprekken: een conversatie die nooit ophoudt
Moeder-dochtergesprekken: evoluerende door de tijd heen, maar altijd even waardevol. Zelfs als het schreeuwend moet, heb ik ze liever wel dan niet. Een greep uit de fantastische gesprekken die ik met mijn moeder voer.
De van ‘wie zou ik het hebben’ gesprekken
Mama: Ik vind dat je te dun bent.
Ik: Valt mee mam.
Mama: Als je anorexia hebt..
Ik: Wat dan?
Mama: Dan help ik je persoonlijk naar de andere wereld.
De ‘ik word niet serieus genomen’ gesprekken
Ik: Mama ik ga een blog over je schrijven.
Mama: Doe maar ik ontken toch alles.
Ik: Ik heb weer zo’n pijn aan mijn been.
Mama: Weet ik.
Ik: Hoezo weet ik.
Mama: Omdat je het al 904 keer gezegd hebt.
De ‘luisterend oor’ gesprekken
Ik: Mama, wat vind je van deze zin?
Mama: Prachtig.
Ik: En deze dan, deze maakt echt indruk..
Mama: Ja, echt heel mooi.
Ik: Denk je dat ik ooit zo kan schrijven later?
Mama: …. (geeft geen antwoord, kijkt strak en geconcentreerd naar haar e-reader).
Ik: Sorry, ik zal je niet meer storen.
Mama: Geeft niet, als je me te veel stoort geef ik je wel een knal.
De spirituele momentjes..
In het zonnetje terwijl ik een boek van Eckhart Tolle aan het lezen ben.
Mama: Als je met mij bent heb je Edgard Tolle niet nodig lieverd.
Ik: Waarom niet dan mama?
Mama: Omdat ík je wel de waarheid vertel.
Ik: Het gaat over in het ‘nu’ zijn mam. Dat ik niet zo moet dromen, zeg maar. Niet in een illusie moet leven.
Mama: Ja, ik vertel je dus NU de waarheid. Hoe fijn is dat.
Ik: Het is trouwens Eckhart. Niet Edgard.
Mama: NU even je bijdehante waffeltje houden.
De hilarische leermomenten
Mama: Wat zijn ze hier onvriendelijk.
Ik: Dat zijn ze hier altijd.
Mama: Ik zal ze eens misselijk maken met mijn vriendelijkheid.
Ik: Hoe dan mam?
Mama: Watch and learn. Een charme-offensief, daar kunnen ze hier geen ‘nee’ tegen zeggen.
Het altijd onderliggende thema
Na een weekendje met zijn tweeën.
Mama: Het was zo fijn om hier te zijn lieverd .
Ik: Vond ik ook mama. Heel fijn.
Mama: Ik heb gewoon buikpijn van het feit dat ik weer wegga.
Ik: Ik hou van je mama.
Mama: En ik van jou. Van hier tot de maan en terug.
Ook papa’s zijn er om te koesteren. Al helemaal omdat we niet weten hoelang we ze bij ons mogen houden. Lees hier over Catherina’s laatste momenten met haar vader.
LEAVE YOUR COMMENT