Stil verdriet: de onzichtbare blessure
Stil verdriet is als een blessure: je ziet er vaak weinig van aan de buitenkant, maar voelen doe je het
Read more...Stil verdriet is als een blessure: je ziet er vaak weinig van aan de buitenkant, maar voelen doe je het
Read more...Moeder-dochtergesprekken: evoluerende door de tijd heen, maar altijd even waardevol. Zelfs als het schreeuwend moet, heb ik ze liever wel
Read more...Het is weer vrijdagmiddag. We hebben allemaal te hard gewerkt, we kunnen allemaal wel janken van de moeheid en we
Read more...Iedereen heeft het erover en ik zie het overal in de stad: Yellow Backie. Voor degene die het (en ook
Read more...Het epicentrum van de Pijp is het Gerard Douplein. Vanaf het plein tot en met de Eerste van der Helststraat
Read more...Vandaag de dag heb ik voor alles een app. Een app om te kijken hoe laat het gaat regenen, of
Read more...Het gebeurde veel te weinig, dat waren we wel met elkaar eens. Terwijl we met een biertje in de hand
Read more...1 januari. Ik ben vanochtend vergeten te flossen en verorber nu vanuit mijn bed een hamburger en waterige postmix cola.
Read more...Verse pasta’s, romige sauzen en geurige truffelolie.. Italiaans eten vind ik een groot genot. Sinds ik mezelf een koolhydraatarm dieet heb opgelegd,
Read more...